ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ... ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΩ ΠΟΤΕ!
Δεν ξεχνώ… δεν θα ξεχάσω ποτέ! Σαν σήμερα ο Σολωμός Σολωμού χάνει τη ζωή του στη νεκρή ζώνη στη Δερύνεια, ημέρα μνήμης της κατάληψης της Αμμοχώστου, ημέρα της κηδείας του νεαρού Τάσου Ισαάκ που ξυλοκοπήθηκε άνανδρα μέχρι θανάτου στις 11 Αυγούστου 1996 από Γκρίζους Λύκους και Τουρκοκύπριους αστυνομικούς, κατά τη διάρκεια της ειρηνικής πορείας που είχε ξεκινήσει από το Βερολίνο.
Δεκαεπτά χρόνια μετά και δικαιοσύνη δεν έχει αποδοθεί. Οι δολοφόνοι εντοπίστηκαν και εκδόθηκαν διεθνή εντάλματα σύλληψης, αλλά κανένας δεν συνελήφθη και καμία δικαιοσύνη δεν απενεμήθη. Εκεί μπροστά στις κάμερες δολοφονείται εν ψυχρώ ένας ακόμη νέος άνθρωπος που θέλησε να τιμήσει το αίμα του Τάσου Ισαάκ αλλά και τόσων άλλων που το έχασαν για την ελευθερία της πατρίδας του από τον Τούρκο έποικο.
Το χειρότερο όμως είναι πως η ιστορία έπαψε να προβάλλεται, αλλοιώθηκε, έπαψε να διδάσκεται σωστά… κανένα αφιέρωμα, καμία αναφορά. Ποια πατρίδα να διεκδικήσει ο νέος σήμερα; Θυμόμαστε, όχι για να καλλιεργούμε το μίσος, αλλά γιατί πρόκειται για στυγνά εγκλήματα από μια χώρα που ποτέ δεν ήταν, δεν είναι και δεν θα είναι φίλη γιατί διεκήρυττε, διακηρύττει και θα διακηρύττει, όπως αναφέρει ο Αχμέτ Νταβούτογλου, εμπνευστής της σημερινής εξωτερικής πολιτικής της Τουρκίας πως «ακόμα κι αν δεν υπήρχε ούτε ένας μουσουλμάνος Τούρκος εκεί, η Τουρκία όφειλε να διατηρεί ένα Κυπριακό Ζήτημα. Καμία χώρα δεν μπορεί να μείνει αδιάφορη σε ένα τέτοιο νησί που βρίσκεται στην καρδιά του ζωτικού της χώρου». Ενός «ζωτικού χώρου» που για τους Τούρκους εμπεριέχει επίσης το Αιγαίο, τη Θράκη, ό, τι περισσότερο μπορεί να πάρει. Χωρίς υπεκφυγές, χωρίς τεθλασμένες οδούς, ξεκάθαρα, ευθέως…
Σήμερα, ζούμε τόσο εδώ όσο και στη Κύπρο τις χειρότερες, τις τραγικότερες σελίδες της ιστορίας μας. Ο Τούρκος ιστορικά ήταν πάντα ευθύς στις διεκδικήσεις του. Αυτή τη στιγμή, αυτό που παραδίδεται, παραδίδεται ύπουλα με πληρωμένους δούρειους ίππους, ελληνόφωνους, ανθέλληνες, προσκυνημένους. Ο εχθρός είναι εντός των τειχών και είναι ενδεδυμένος ένα ψεύτικο μανδύα δήθεν ελληνικού προοδευτισμού και «ανάπτυξης». Το σχέδιο είναι συγκεκριμένο και σε πλήρη εφαρμογή. Το αίμα όμως ζητά δικαίωση και κραυγάζει πιο δυνατά από τις διεθνιστικές κορώνες. Είναι ιερή υποχρέωση του καθενός από εμάς, να ενεργοποιήσουμε τη σκέψη μας επιτέλους, να αναζητήσουμε, να ψάξουμε, να μάθουμε…
Οι Έλληνες, οι νέοι, να διεκδικήσουμε την ελευθερία της πατρίδας μας. Αρετή και τόλμη!
Δεν ξεχνώ… δεν θα ξεχάσω ποτέ! Σαν σήμερα ο Σολωμός Σολωμού χάνει τη ζωή του στη νεκρή ζώνη στη Δερύνεια, ημέρα μνήμης της κατάληψης της Αμμοχώστου, ημέρα της κηδείας του νεαρού Τάσου Ισαάκ που ξυλοκοπήθηκε άνανδρα μέχρι θανάτου στις 11 Αυγούστου 1996 από Γκρίζους Λύκους και Τουρκοκύπριους αστυνομικούς, κατά τη διάρκεια της ειρηνικής πορείας που είχε ξεκινήσει από το Βερολίνο.
Δεκαεπτά χρόνια μετά και δικαιοσύνη δεν έχει αποδοθεί. Οι δολοφόνοι εντοπίστηκαν και εκδόθηκαν διεθνή εντάλματα σύλληψης, αλλά κανένας δεν συνελήφθη και καμία δικαιοσύνη δεν απενεμήθη. Εκεί μπροστά στις κάμερες δολοφονείται εν ψυχρώ ένας ακόμη νέος άνθρωπος που θέλησε να τιμήσει το αίμα του Τάσου Ισαάκ αλλά και τόσων άλλων που το έχασαν για την ελευθερία της πατρίδας του από τον Τούρκο έποικο.
Το χειρότερο όμως είναι πως η ιστορία έπαψε να προβάλλεται, αλλοιώθηκε, έπαψε να διδάσκεται σωστά… κανένα αφιέρωμα, καμία αναφορά. Ποια πατρίδα να διεκδικήσει ο νέος σήμερα; Θυμόμαστε, όχι για να καλλιεργούμε το μίσος, αλλά γιατί πρόκειται για στυγνά εγκλήματα από μια χώρα που ποτέ δεν ήταν, δεν είναι και δεν θα είναι φίλη γιατί διεκήρυττε, διακηρύττει και θα διακηρύττει, όπως αναφέρει ο Αχμέτ Νταβούτογλου, εμπνευστής της σημερινής εξωτερικής πολιτικής της Τουρκίας πως «ακόμα κι αν δεν υπήρχε ούτε ένας μουσουλμάνος Τούρκος εκεί, η Τουρκία όφειλε να διατηρεί ένα Κυπριακό Ζήτημα. Καμία χώρα δεν μπορεί να μείνει αδιάφορη σε ένα τέτοιο νησί που βρίσκεται στην καρδιά του ζωτικού της χώρου». Ενός «ζωτικού χώρου» που για τους Τούρκους εμπεριέχει επίσης το Αιγαίο, τη Θράκη, ό, τι περισσότερο μπορεί να πάρει. Χωρίς υπεκφυγές, χωρίς τεθλασμένες οδούς, ξεκάθαρα, ευθέως…
Σήμερα, ζούμε τόσο εδώ όσο και στη Κύπρο τις χειρότερες, τις τραγικότερες σελίδες της ιστορίας μας. Ο Τούρκος ιστορικά ήταν πάντα ευθύς στις διεκδικήσεις του. Αυτή τη στιγμή, αυτό που παραδίδεται, παραδίδεται ύπουλα με πληρωμένους δούρειους ίππους, ελληνόφωνους, ανθέλληνες, προσκυνημένους. Ο εχθρός είναι εντός των τειχών και είναι ενδεδυμένος ένα ψεύτικο μανδύα δήθεν ελληνικού προοδευτισμού και «ανάπτυξης». Το σχέδιο είναι συγκεκριμένο και σε πλήρη εφαρμογή. Το αίμα όμως ζητά δικαίωση και κραυγάζει πιο δυνατά από τις διεθνιστικές κορώνες. Είναι ιερή υποχρέωση του καθενός από εμάς, να ενεργοποιήσουμε τη σκέψη μας επιτέλους, να αναζητήσουμε, να ψάξουμε, να μάθουμε…
Οι Έλληνες, οι νέοι, να διεκδικήσουμε την ελευθερία της πατρίδας μας. Αρετή και τόλμη!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου