Δελτίο Τύπου για επίσκεψη Βενιζέλου στην Τουρκία

Οι Ανεξάρτητοι Έλληνες παρακολουθήσαμε  στενά την επίσκεψη του προέδρου του ΠΑΣΟΚ, αντιπροέδρου της Κυβέρνησης και Υπουργού Εξωτερικών κ.Βενιζέλου στην Τουρκία.  Δυστυχώς πέσαμε έξω στις προβλέψεις μας, καθώς τα αποτελέσματα ήταν ακόμη χειρότερα από αυτά που περιμέναμε. 

  Το πρώτο σοκ προέρχεται από την δήλωση του κ.Βενιζέλου περί «αλλαγής των γεωγραφικών δεδομένων».  Θα θέλαμε να ελπίζαμε σε κάποια λάθος διατύπωση εκ μέρους του Έλληνα Υπουργού Εξωτερικών, αλλά η ευφράδεια και οι ικανότητες λόγου που κατέχει ο κ.Βενιζέλος μας κάνουν να αντιλαμβανόμαστε πως βρισκόμαστε μπροστά σε δυσάρεστες εξελίξεις.

  Ακόμη πιο επικίνδυνη όμως, κατά τη γνώμη μας, είναι η δημόσια δέσμευση του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ προς τον κ.Νταβούτογλου πως η Ελλάδα θα καταστεί κομιστής των θέσεων της Τουρκίας για την κατάσταση στην Αίγυπτο προς την Ευρωπαϊκή Ένωση!

 Πέραν της προφανούς δορυφοροποίησης της πατρίδας μας από τα νεοθωμανικά οράματα του Νταβούτογλου, ο κ.Βενιζέλος θέτει τις βάσεις για πρωτοφανές διπλωματικό επεισόδιο με την Αίγυπτο.  Οι άριστες σχέσεις της Τουρκίας με τον εκδιωχθέντα κ.Μόρσι αλλά και η αντιπαλότητα της με τους στρατιωτικούς της Αιγύπτου, μας δίνουν την ευκαιρία να εκμεταλλευτούμε την κατάσταση στην Ανατολική Μεσόγειο υπέρ της Ελλάδος. Αντί αυτού, ο κ.Βενιζέλος τάσσεται με το μέρος της Τουρκίας και δημιουργεί τις προϋποθέσεις της διάρρηξης των άριστων, μέχρι σήμερα, Ελληνό-Αιγυπτιακών σχέσεων.

  Οι Ανεξάρτητοι Έλληνες δεν πιστεύουμε στην στείρα αντιπολίτευση, περισσότερο μάλιστα σε θέματα υψίστης εθνικής σημασίας.  Η απλή καταγγελία χωρίς προτάσεις και λύσεις δεν μας αρκεί.  Προτείνουμε λοιπόν στο κόμμα πλειοψηφίας της συγκυβέρνησης, τη Νέα Δημοκρατία, να ελέγχει περισσότερο τις κινήσεις του κ.Βενιζέλου.  Να τον συγκρατεί από εκδηλώσεις υποτέλειας στα νέο-οθωμανικά οράματα του κ.Νταβούτογλου  και να κτίσει σχέσεις εμπιστοσύνης με την Αίγυπτο ώστε να μπορέσουμε ως Έλληνες να εκμεταλλευτούμε στο έπακρον τα νέα δεδομένα που προκύπτουν στην Ανατολική Μεσόγειο με την αποτυχία της «αραβικής άνοιξης».

Νίκος Τοπούζης

Ειδικός συνεργάτης του Τομεάρχη Εξωτερικών και Βουλευτή Επικρατείας Ανεξαρτήτων Ελλήνων κ.Τέρενς Κουίκ

Η ΕΞΑΙΡΕΣΗ ΣΤΟ ΔΟΓΜΑ ΝΤΑΒΟΥΤΟΓΟΥ

(άρθρο από τις 21Οκτωβρίου 2012)

Ο πιο δραστήριος πολιτικός άνδρας και προβεβλημένος διπλωμάτης ολόκληρης της περιοχής της Ανατολικής Μεσογείου δεν είναι άλλος από τον Υπουργό Εξωτερικών της Τουρκίας κ. Αχμέτ Νταβούτογλου.  Η φιλοσοφία που ενστερνίζεται ο  τούρκος ΥΠΕΞ εκφράζεται μέσω του βιβλίου του «Το στρατηγικό βάθος και η διεθνής θέση της Τουρκίας», όπου γίνεται λόγος για προσπάθεια αναβίωσης του Οθωμανικού παρελθόντος των γειτόνων.  Μεγαλεπήβολα σχέδια σε έναν γρήγορα μεταλλασσόμενο κόσμο που πραγματικά τάραξαν τα ύδατα στον χώρο των think tanks των διεθνών σχέσεων και γεωστρατηγικών μελετών!

   Η πρώτη πράξη στο έργο ανασύστασης του ζωτικού χώρου των Οθωμανών δεν ήταν άλλη από τη περίφημη «πολιτική μηδενικών προβλημάτων» έναντι των γειτόνων.  Πολλοί αφελείς ρομαντικοί «αναλυτές» προέβλεψαν τη μετατροπή της Τουρκίας σε μια δύναμη ειρήνης και ευημερίας στη περιοχή, ένα πρότυπο ισλαμικής δημοκρατίας ή ακόμη και ένα πρότυπο οικονομικής ευμάρειας, ανάπτυξης και καλής γειτονίας όχι μόνο στη Μέση Ανατολή αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο! Η φράση όμως «Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντες» είχε αυτή τη φορά εφαρμογή στις προθέσεις ενός μεγάλου αντιπάλου του Ελληνισμού, του Τούρκου ΥΠΕΞ.  Αυτό που εννοούσε ο κ. Νταβούτογλου, και που κατάλαβαν αργότερα οι τουρκολάγνοι της ελληνικής πολιτικής σκηνής και οι ρομαντικοί διεθνιστές, ήταν πως ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΙΣΧΥΟΣ, Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΘΑ ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ ΣΧΕΣΕΙΣ ΜΗΔΕΝΙΚΩΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ ΣΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΚΕΣ ΧΩΡΕΣ. Μέσω της αναζωογονημένης της οικονομίας αλλά και της υπεροπλίας (ποσοτικά μόνο)των Ενόπλων δυνάμεων της, η Τουρκία προσπαθεί να επιβάλλει το συμφέρον της ως Δίκαιο στην περιοχή, και αυτό το ονομάζει «Πολιτική μηδενικών προβλημάτων»! το περίφημο δηλαδή ΔΟΓΜΑ ΝΤΑΒΟΥΤΟΓΛΟΥ.

   Δυστυχώς όμως για τους Τούρκους οι σχεδιασμοί τους ξεπέρασαν κατά πολύ τις δυνατότητες του κρατικού τους μηχανισμού.  Το πρώτο κράτος που αντέδρασε ήταν το Ισραήλ που ήρθε σε ευθεία ρήξη με το καθεστώς του κ. Ερντογάν προσπαθώντας να αποφύγει τη πιθανή γιγάντωση της Τουρκίας. Μέσω στενής συνεργασίας με τους Κούρδους του Ιράκ αλλά και με την Κύπρο στα χρυσοφόρα πεδία της Αν. Μεσογείου, οι Ισραηλίτες διαχώρισαν τη θέση τους και κατέστησαν σαφές πως δεν θα επιτρέψουν τη διατάραξη της ισορροπίας ασφάλειας που έχουν δημιουργήσει στη περιοχή για την επιβίωση τους κράτους τους.  Η Κύπρος στηριζόμενη στο κοινό γεωοικονομικό πεδίο συνεργασίας με το Ισραήλ αντέταξε σθεναρή άμυνα στον Νεοσουλτανισμό των κ. κ. Ερντογάν και Νταβούτογλου και συνεχίζει τις έρευνες προς αξιοποίηση των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στη περιοχή.  Η επόμενη , χρονολογικά, χώρα που αντέδρασε ήταν η Βουλγαρία.  Η ύπαρξη μεγάλη μουσουλμανικής μειονότητας στη βόρεια πλευρά της Ροδόπης καθώς και η ανυπαρξία κράτους για πολλά χρόνια μετά την πτώση του κουμμουνισμού, έδωσε την ευκαιρία στην ΜΙΤ να αναπτύξει παρόμοια δράση με την Ελληνική Θράκη.  Έντονη δηλαδή προσπάθεια εκτουρκισμού των μουσουλμάνων που στη συντριπτική τους πλειοψηφία δεν έχουν καμία φυλετική συγγένεια με τους ανατολίτες τούρκους.  Η κυβέρνηση του κ. Μπορίσωφ αντέδρασε έντονα και όξυνε τις σχέσεις με τη Τουρκία, σε βαθμό που να περιοριστεί η δράση των πρακτόρων της ΜΙΤ στα βόρεια σύνορα μας. 

   Η επόμενη πράξη στη καταστροφική για τους ίδιους διπλωματία των Τούρκων ήταν η ένθερμη υποστήριξη τους στη λεγόμενη «Αραβική Άνοιξη».  Αυτή η λάθος επιλογή του κ. Νταβούτογλου έχει φέρει την Τουρκία στα πρόθυρα του πολέμου με την Συρία, αλλά και με τον στενότερο σύμμαχο της Συρίας που δεν είναι άλλος από το Ιράν!  Ένας διμέτωπος αγώνας έναντι αυτών των δύο κρατών μόνο είναι βέβαιο πως θα γονατίσει τους γείτονες εξ’ ανατολής πρώτα οικονομικά και μετά στρατιωτικά.  Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, άλλοι δύο πονοκέφαλοι προέκυψαν για τους Τούρκους επιτελείς που δεν είναι άλλοι από το Ιράκ και την Αρμενία.  Εδώ και 20 περίπου χρόνια, από τον πρώτο Πόλεμο του Κόλπου, οι Τούρκοι στρατηγοί πραγματοποιούσαν επιδρομές κατά του βορείου Ιράκ για να κυνηγήσουν Κούρδους αντάρτες.  Μία συνήθης τακτική του τουρκικού στρατού που δεν είχε βέβαια αποτέλεσμα, αποτελούσε όμως καλή άσκηση των στρατευμάτων σε περίπτωση γενικευμένου πολέμου.  Με μια σχετική σταθερότητα πλέον, η κεντρική κυβέρνηση της Βαγδάτης, αν και αδύναμη και ελλιπώς εξοπλισμένη, απαγόρευσε στους Τούρκους να διασχίσουν ξανά τα σύνορα και διεμήνυσε πως θα υπερασπιστεί του πατρώου εδάφους!! Η τελευταία πράξη του δράματος στη κατάρρευση του δόγματος Νταβούτογλου ήταν η απόφαση της μικρής και αδύναμης Αρμενίας να υποδεχθεί στο έδαφος της επιπλέον συστοιχίες του ρωσικού υπέρ-όπλου, του αντιαεροπορικού S-400 Triumph.  Ένα όπλο που έχει τη δυνατότητα να εγκλωβίσει και να καταρρίψει τουρκικά αεροσκάφη και πυραύλους σε απόσταση τετρακοσίων χιλιομέτρων! 

Το στρατηγικό βάθος του Νταβούτογλου δηλαδή μετατράπηκε σε στρατηγική περικύκλωση της Τουρκίας μέσω  του λάθους της ταυτόχρονης διπλωματικής επίθεσης σε ΟΛΕΣ τις γειτονικές χώρες.

   Μοναδική εξαίρεση στον κανόνα και πάλι η Ελλάδα! Τα φοβικά σύνδρομα και η πρωτοφανής υποχωρητικότητα της Ελληνικής διπλωματίας έχουν επιτρέψει στον κ. Νταβούτογλου όχι μόνο να δηλώνει περίτρανα πως η πολιτική του έχει κάποιο αποτέλεσμα, αλλά και να έρχεται στην Ελλάδα με αέρα άλλης εποχής, Οθωμανικής…  Ο φόβος, η δειλία, η έλλειψη ικανών συμβούλων εξαιτίας της κομματοκρατίας εντός του Υπουργείου Εξωτερικών  έχουν οδηγήσει στη Φιλανδοποίηση της Ελλάδος και συρρικνώνουν μέρα με τη μέρα τον ζωτικό μας χώρο δίνοντας στον Τουρκικό επεκτατισμό το «οξυγόνο» που του έχουν στερήσει όλοι οι υπόλοιποι ρεαλιστές γείτονες.  Το χειρότερο δυνατό σενάριο για τους Τούρκους αυτή τη στιγμή, την ώρα που ξεκίνησαν οι ευθείες στρατιωτικές συγκρούσεις με τη Συρία, είναι η όξυνση της αντιπαράθεσης στο Αιγαίο ή στη Θράκη.  Η μεταστάθμευση μεγάλου αριθμού αεροσκαφών στα ανατολικά της χώρας, μεγάλου αριθμού αρμάτων μάχης αλλά και του συνόλου των σύγχρονων μονάδων πυροβολικού από τη Θράκη στα σύνορα με τη Συρία, θα έφερνε σε εξαιρετικά δυσχερή σχέση τη Τουρκία σε περίπτωση θερμού επεισοδίου με την Ελλάδα.  Και το χειρότερο για τους Τούρκους θα ήταν η μεγάλη διασπορά του Στόλου τους σε όλη την Αν. Μεσόγειο εξαιτίας της Συριακής κρίσης. Θα τους ήταν εξαιρετικά δύσκολο ως και ανέφικτο να έχουν τον κατάλληλο χρόνο στον κατάλληλο τόπο ικανό αριθμό σκαφών επιφανείας για να αντιμετωπίσουν ένα συμβάν στο Αιγαίο.  Σε καμία περίπτωση δεν επιθυμώ θερμό επεισόδιο με τη Τουρκία. Όμως σε μία σχέση κρατών, όπου το casus belli αποτελεί θεμέλιο λίθο στη διαμόρφωση της πολιτικής των Τούρκων, η μη δυνατότητα λόγω διασποράς δυνάμεων ελέγχου ακόμη και ενός θερμού επεισοδίου, αποτελεί τον φόβο όλων των επιτελών της γειτονικής χώρας.  Με άλλα λόγια η πολιτική που ακολουθούν ο κ. Αβραμόπουλος αλλά και ο κ. Παναγιωτόπουλος αποτελούν αυτή τη στιγμή τη σανίδα σωτηρίας του ισλαμικού καθεστώτος της Άγκυρας.  Το ΥΠΕΞ και το ΥΠΕΘΑ χρειάζεται να επιδείξουν απλώς ρεαλισμό, όπως και οι υπόλοιπες προς τη Τουρκία γειτονικές χώρες, ώστε να συρρικνώσουν τον μεγαλοϊδεατισμό του κ. Ερντογάν και να πάψει η Ελλάδα να αποτελεί την εξαίρεση στη στρατηγική πανωλεθρία του δόγματος Νταβούτογλου…

Νίκος Τοπούζης

Ιστορικός Συγγραφέας

https://www.facebook.com/notes/nikos-topouzis/%CE%B7-%CE%B5%CE%BE%CE%B1%CE%B9%CF%81%CE%B5%CF%83%CE%B7-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CE%B4%CE%BF%CE%B3%CE%BC%CE%B1-%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%B2%CE%BF%CF%85%CF%84%CE%BF%CE%B3%CE%BF%CF%85/407901019275258

Ο ΝΤΑΒΟΥΤΟΓΛΟΥ ΩΣ ΝΕΟΣ ΠΑΛΜΕΡΣΤΟΝ

 Στα μέσα του 19ου αιώνα η Αγγλία μεσουρανούσε ως η θαλασσοκράτειρα δύναμη σε ολόκληρο τον κόσμο.  Όπως και η Αθήνα των κλασικών χρόνων, οι Βρετανοί κυριαρχούσαν στο θαλάσσιο εμπόριο έχοντας τον ισχυρότερο στόλο πολεμικών πλοίων να προστατεύουν τις ωκεάνιες οδούς.  Επίσης, όπως η Αθήνα πριν την οριστική της ήττα στους Αιγός Ποταμούς το 404π.Χ., το πανίσχυρο πολεμικό Ναυτικό της Βρετανίας είχε τη δυνατότητα να επιβάλλει την πολιτική των Λόρδων σε όλες σχεδόν τις χώρες της Γης, τη γνωστή σε όλους μας «Πολιτική των Κανονιοφόρων» (gunboat diplomacy).  Κυρίαρχη φιγούρα στην υιοθέτηση αλλά και εφαρμογή αυτής της αποικιοκρατικής πολιτικής ήταν ο Υπουργός των Ναυτικών και αργότερα Υπουργός Εξωτερικών της Αγγλίας υποκόμης του Πάλμερστον.

  Θύμα και αυτής της πολιτικής ήταν και η Ελλάδα όταν το 1849 όχλος μπήκε μέσα στο σπίτι του εβραϊκής καταγωγής και βρετανού υπηκόου, πρόξενου της Πορτογαλίας Δον Δαυίδ Πατσίφικο και προξένησε σημαντικές ζημιές.  Ο Πατσίφικο ζήτησε αστρονομική αποζημίωση από το ελληνικό δημόσιο και όταν δεν την έλαβε απευθύνθηκε στη βρετανική κυβέρνηση που απάντησε με πρωτοφανή για τις διεθνείς σχέσεις μέτρα κατά της Ελλάδος.  Το 1850 ο βρετανικός στόλος απέκλεισε εμπορικά την Ελλάδα και προχώρησε σε κατάσχεση δεκάδων ελληνικών πλοίων στο Αιγαίο, αναγκάζοντας την ελληνική κυβέρνηση να υποκύψει.  Ο Πάλμερστον υπερασπίστηκε με πάθος αυτές τις κινήσεις ακόμη και μέσα στο βρετανικό κοινοβούλιο.  Αυτή η υπόθεση είναι από τις πλέον κλασικές στη μελέτη της γεωπολιτικής αλλά και της διπλωματίας, όσον αφορά την άσκηση αφόρητης πίεσης από μία υπερδύναμη σε μία αδύναμη χώρα για να εφαρμοστούν οι πολιτικές αλλά και οι επιθυμίες της πρώτης.

  Πολλά έχουν αλλάξει από τότε.  Η Βρετανία δεν είναι πια υπερδύναμη και η Ελλάδα είναι μία χώρα που, παρά το μικρό της μέγεθος, συγκαταλέγεται ανάμεσα στις ισχυρότερες του κόσμου όσον αφορά τις αεροναυτικές δυνατότητες των Ενόπλων Δυνάμεων της, αλλά και τις αποτρεπτικές ικανότητες του συνόλου των Ε.Δ.  Εκτός από τις 3 υπερδυνάμεις (ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα) και αυτές υπό την αίρεση πως δεν θα υπάρξουν διεθνείς αντιδράσεις, καμία άλλη χώρα στον κόσμο αυτή τη στιγμή δεν μπορεί να εφαρμόσει την πολιτική των κανονιοφόρων στην Πατρίδα μας.   Η ποιότητα των αεροσκαφών αλλά και των πολεμικών μας πλοίων αλλά και ο πατριωτισμός και επαγγελματισμός των στελεχών του Πολεμικού Ναυτικού και της Πολεμικής Αεροπορίας, μπορούν να εξασφαλίσουν πως οποιαδήποτε δύναμη εισβάλλει στο Αιγαίο, είναι πιθανόν να βρεθεί στον πυθμένα του μέσα σε λίγες μέρες! 

  Παρά την υπέρμετρη ισχύ των αεροναυτικών μας δυνάμεων όμως, τις τελευταίες δύο δεκαετίες, αρχής γενόμενης της κρίσης των Ιμίων, οι Ελληνικές Κυβερνήσεις ακολουθούν μια πρωτοφανή πολιτική κατευνασμού απέναντι στην Τουρκία.  Σε μια Τουρκία που μπορεί σε ορισμένα οπλικά συστήματα να έχει ποσοτικό πλεονέκτημα, αλλά σε καμία περίπτωση δεν διαθέτει την ποιοτική διαφορά που μπορεί να της εξασφαλίσει την νίκη σε περίπτωση ένοπλης αντιπαράθεσης με την Ελλάδα.  Μια πολιτική κατευνασμού που μοιάζει με αυτή των συμμάχων προς τον Χίτλερ πριν τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, που οδήγησε τον τότε Βρετανό Υπουργό Εξωτερικών κ. Ήντεν σε παραίτηση.  Μία πολιτική «Φιλανδοποίησης» της Ελλάδος.  Να θυμίσω πως η Φιλανδία ασκούσε αντίστοιχη πολιτική κατευνασμού απέναντι στη Σοβιετική Ένωση του Στάλιν, και το μόνο που κατάφερε ήταν να δεχθεί εισβολή το 1937 με πολύ δυσμενέστερους όρους από όταν ξεκίνησε αυτή η πολιτική κατευνασμού.

  Δεινός διπλωμάτης της Άγκυρας και ουσιαστικά νέος Πάλμερστον για την Ελλάδα δεν είναι άλλος από τον σκιώδη ηγέτη της Τουρκίας στο εξωτερικό, τον Υπουργό Εξωτερικό κ. Αχμέτ Νταβούτογλου.  Ο Τούρκος ΥΠΕΞ διαβλέποντας τη προφανή δειλία των ελληνικών κυβερνήσεων αλλά και την ποιότητα των περισσοτέρων πολιτικών στην Ελλάδα που δεν είναι τίποτε περισσότερο από αχυράνθρωποι που εξυπηρετούν ξένα συμφέροντα, επέλεξε την πολιτική των κανονιοφόρων για να εξυπηρετήσει τις επεκτατικές βλέψεις της χώρας του στο Αιγαίο, και μόλις πρόσφατα στην Ανατολική Μεσόγειο.  Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η ¨κρουαζιέρα¨ της τουρκικής φρεγάτας λίγα μόλις μίλια μακριά από το σπίτι του πρώην πρωθυπουργού κ. Καραμανλή!

  Η Τουρκική φρενίτιδα εξοπλισμών εν’ όψει ανακηρύξεων ΑΟΖ στην Ανατολική Μεσόγειο έχει μείνει μέχρι στιγμής αναπάντητη από την Ελλάδα εκτός των δηλώσεων, αλλά όχι πράξεων, περί της ενίσχυσης του Π.Ν από νέες φρεγάτες και Αεροσκάφη Ναυτικής Συνεργασίας από τη Γαλλία.  Αλλά η Τουρκία θα έχει υπεροπλία στο ανοικτό πέλαγος της Αν. Μεσογείου και όχι μέσα στον δαιδαλώδη λαβύρινθο του Αιγαίου και αυτό μόνο μετά από 4-5 χρόνια που θα έχουν αρχίσει να ολοκληρώνονται τα τεράστια εξοπλιστικά της προγράμματα.  Μέχρι τότε, και σε όλο το φάσμα της Ελληνοτουρκικής αντιπαράθεσης, θα πρέπει η Ελληνική κυβέρνηση να καταδείξει τόσο στον κ. Νταβούτογλου πως δεν είναι ο Πάλμερστον, όσο και στον υπόλοιπο κόσμο πως δεν βρισκόμαστε στο 1850 και οι Ε.Δ της είναι ικανές να υπερασπιστούν κάθε σπιθαμή του ζωτικού χώρου της Πατρίδας!  Και αυτό δεν γίνεται ούτε με δηλώσεις αυτοσυγκράτησης, ούτε με πολιτική κατευνασμού και πρωτοφανούς δειλίας εκ μέρους των ελληνικών κυβερνήσεων .  Όσο περισσότερο μένουν αναπάντητες οι προκλήσεις του κ. Νταβούτογλου, τόσο πιθανότερο είναι να έχουμε ένα νέο 1850 ή μία καταστροφή ανάλογη της Φιλανδίας του 1937.  Η αποτρεπτική ισχύς των Ενόπλων Δυνάμεων είναι μέσον διπλωματίας σε όλες τις χώρες του κόσμου πλην της Ελλάδος. 

  Ας ελπίσουμε η επόμενη κυβέρνηση θα αποτελείται από ανθρώπους που κατανοούν τα διδάγματα του Θουκυδίδη αλλά έχουν και αυτό που απαιτείται για να τα εφαρμόσουν.

Νίκος Τοπούζης

Ιστορικός Συγγραφέας

Μέλος των Ανεξαρτήτων Ελλήνων

ΑΝΤ.ΣΑΜΑΡΑΣ: ΑΝΤΩΝΗΣ Ή ΑΝΤΑΛΚΙΔΑΣ;

  Αποτελεί πλέον αναμφισβήτητο γεγονός πως η Ιστορία επαναλαμβάνεται με εκπληκτική ακρίβεια. Το μόνο που αλλάζει είναι τα ονόματα και οι συνθήκες της κάθε εποχής. Οι λαοί και οι ηγέτες τους τείνουν να επαναλαμβάνουν τα ίδια λάθη ή ακόμη να προβαίνουν σε εγκληματικές προς τη συνέχιση του Γένους ενέργειες με την ίδια τους τη θέληση.  Η Ελλάδα έχει αναδείξει πολλούς ήρωες.  Αλλά για κάθε Λεωνίδα υπάρχει και ένας Εφιάλτης, για κάθε Κολοκοτρώνη ένας Νενέκος…

  Θα σας πάω στα παλιά… Τότε που η Ελλάδα έβγαινε πανίσχυρη μετά το πέρας των Περσικών Πολέμων, όπου αν υπήρχε ομόνοια στη φυλή θα κυριαρχούσαμε με ιδιαίτερη ευκολία σε ολόκληρη τη Μεσόγειο.  Περσία, Φοινίκη, Καρχηδόνα είχαν ταπεινωθεί. Οι στρατοί τους είχαν αφανιστεί και τα πολεμικά τους πλοία βρισκόταν στον βυθό της θάλασσας. Αντί να κάνουμε όμως αυτό, πολεμήσαμε μεταξύ μας.  Σε όλους είναι γνωστός ο Πελοποννησιακός Πόλεμος, όπου Αθήνα και Σπάρτη με τους συμμάχους τους, πολέμησαν μέχρι τελικής πτώσης.  Αυτό που δεν γνωρίζουν όμως πολλοί είναι πως μετά την επικράτηση της Σπάρτης, ο εμφύλιο πόλεμος συνεχίστηκε, με τους λεγόμενους Κορινθιακούς πολέμους, δίνοντας την ευκαιρία στους Πέρσες να καταφέρουν με το χρυσάφι, ότι δεν κατάφεραν με τα όπλα.

  Το 397π.Χ ο θριαμβευτής των Αιγών Ποταμών Σπαρτιατικός στόλος, αφανίστηκε από τον πολυπληθέστερο κοινό Αθηναίο-Περσικό στόλο, τον οποίο ηγείτο ο Αθηναίος ναύαρχος Κόνων.  Το Περσικό χρυσάφι έδωσε την ευκαιρία στους κατοίκους της Αττικής να πάρουν την εκδίκηση τους για την ήττα στον Πελοποννησιακό Πόλεμος, εξυπηρετώντας όμως τα συμφέροντα του Μεγάλου Βασιλιά.  Την επόμενη χρονιά ο βασιλιάς της Σπάρτης Αγησίλαος εισβάλει στη Μικρά Ασία και προκαλεί μεγάλες ζημιές στους Πέρσες.  Τους νικάει σε πολλές μάχες και οι Ασιάτες επιστρατεύουν και πάλι τον χρυσό τους για να εξεγείρουν εναντίον των Λακεδαιμονίων όλες τις υπόλοιπες μεγάλες δυνάμεις της Ελλάδος: την Κόρινθο, την Αθήνα και την Θήβα. 

  Το 386 π.Χ οι Σπαρτιάτες εξαντλημένοι από τους συνεχείς πολέμους, έστειλαν στη Περσία τον ναύαρχο και ικανότατο διπλωμάτη Ανταλκίδα να συνάψει ειρήνη με τους προαιώνιους εχθρούς του Ελληνισμού.  Η επαίσχυντη αυτή ειρήνη, φέρει το όνομα του ναυάρχου, ΑΝΤΑΛΚΙΔΕΙΟΣ.  Η Περσία επανακτούσε ολόκληρη τη Μικρά Ασία, την Κύπρο και ουσιαστικά έθεσε ολόκληρη την Ανατολική Μεσόγειο υπό τον έλεγχο της. Παράλληλα μπορούσε να ασκήσει αυστηρό έλεγχο ως προς τα καθεστώτα και τους κυβερνώντες των νησιών του Αιγαίου. Η Ανταλκίδειος Ειρήνη πέρασε στην Ιστορία ως μία διπλωματική πράξη αίσχους και προδοσίας των Ελλήνων της εποχής απέναντι στους προγόνους αλλά και τις επόμενες γενιές Ελλήνων που πλήρωσαν με βαρύ φόρο αίματος τη βλακώδη συμπεριφορά των ηγεσιών των ελληνικών πόλεων-κρατών.

  Και όπως είπα και στο προοίμιο, η Ιστορία επαναλαμβάνεται.  Η επίσκεψη του Γάλλου προέδρου κ.Ολάντ ουσιαστικά σφράγισε τη μοίρα των τεράστιων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων της Ελλάδος με τη φράση «ευρωπαϊκά κοιτάσματα».  Η οικονομική επίθεση που δέχθηκε η Πατρίδα, σε συνεργασία με τις Μνημονιακές Κυβερνήσεις που φόβιζαν και εξαθλίωναν τον λαό,  ανάγκασε τους Έλληνες πολίτες να αποδεχθούν με ένα απλό μούδιασμα αυτές τις φράσεις.  Και δεν είναι μόνο αυτό.  Ο πρωθυπουργός της Ελλάδος επισκέφτηκε την Τουρκία προ ολίγων ημερών και τα αποτελέσματα ήταν παρόμοια, αν όχι χειρότερα από την επίσκεψη του Ανταλκίδα στην Περσία.  Αποφασίστηκε συνδιαχείρηση των κοιτασμάτων Ελλάδας-Τουρκίας επιβραβεύοντας έτσι την επιθετική πολιτική της Άγκυρας από το 1978 μέχρι και σήμερα! Η Ανατολική Μεσόγειος αλλά και το Αιγαίου Πέλαγος τίθενται πλέον στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων που, πολύ φοβάμαι, θα μοιάζει περισσότερο με ανατολίτικο παζάρι παρά με σοβαρή διπλωματική εργασία.  Αλλά δεν μας είπαν ακόμη η συνδιαχείρηση και το «Καζάν-Καζάν» του κ. Ερντογάν σε ποιον αναφερόταν; Σε νίκη-νίκη Ελλάδος-Τουρκίας ή Ευρώπης-Τουρκίας, αφανίζοντας έτσι τις όποιες ελπίδες των Ελλήνων για γρήγορη ανάκαμψη της οικονομίας αλλά και μελλοντικής ισχυροποίησης της Ελλάδος σε επίπεδα που δεν έχει γνωρίσει εδώ και πολλούς αιώνες;

   Από το 1922 και μετά η πορεία του Ελληνισμού παραμένει σε φθίνουσα πορεία.  Από τη τρομακτική απώλεια της Σμύρνης και τον αφανισμό 3 χιλιάδων χρόνων ιστορίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας ως και την Κύπρο, οι Έλληνες ασχολούνται περισσότερο με το ποιος θα επικρατήσει στο εσωτερικό, πολεμώντας πολλές φορές ο ένας τον άλλον (εμφύλιος), παρά με σχεδιασμούς αντιμετώπισης των εξωτερικών εχθρών της Πατρίδος.  

Η νέα Ανταλκίδειος Ειρήνη που ετοιμάζεται, θα πρέπει να βρει ΣΥΣΣΩΜΟ τον Ελληνικό Λαό απέναντι της. 

 Και ο μόνος τρόπος να την αντιμετωπίσουμε και να μην την αφήσουμε να εφαρμοστεί είναι  να ξεφορτωθούμε το συντομότερο τις Μνημονιακές Κυβερνήσεις και την Τρόικα εσωτερικού!  Το χρωστάμε στους προγόνους και στα παιδιά μας!

(δημοσιεύτηκε στις 5 Μαρτίου 2013)

https://www.facebook.com/notes/nikos-topouzis/%CE%B1%CE%BD%CF%84%CF%83%CE%B1%CE%BC%CE%B1%CF%81%CE%B1%CF%83-%CE%B1%CE%BD%CF%84%CF%89%CE%BD%CE%B7%CF%83-%CE%AE-%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%BB%CE%BA%CE%B9%CE%B4%CE%B1%CF%83/469640163101343

Νίκος Τοπούζης

Ιστορικός Συγγραφέας

Μέλος Ανεξαρτήτων Ελλήνων Μαγνησίας

ΓΕΡΜΑΝΙΚΟΣ ΔΟΥΡΕΙΟΣ ΙΠΠΟΣ

ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΣ ΕΓΓΥΗΤΡΙΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ

Στη σύνοδο της  Βιέννης 1814-15 ο Βρετανός Υπουργός Εξωτερικών και θριαμβευτής των Ναπολεόντειων Πολέμων Castlereagh μαζί με τον γνωστό μας Μέττερνιχ κατέληξαν σε κοινή στρατηγική αντιμετώπισης της Τσαρικής Ρωσίας αλλά και πιθανής αναβίωσης της αυτοκρατορικής Γαλλίας.  Το κενό  ισχυρής εξουσίας στη κεντρική Ευρώπη έδινε το έναυσμα και στους  δύο τη δυνατότητα να προσπαθούν να επεκτείνουν με αρκετή επιτυχία την επιρροή τους στην περιοχή, αλλά και να προσπαθούν να καταλάβουν εδάφη χωρίς ιδιαίτερη στρατιωτική αντίσταση.  Το σχέδιο των δύο κορυφαίων διπλωματών ήταν να ενδυναμώσουν τα κατακερματισμένα Γερμανικά κρατίδια ως αντίβαρο της επεκτατικής πολιτικής του Τσάρου.  Ενδυνάμωση μεν, ενοποίηση όμως όχι καθώς αναγνώρισαν τη δυναμική των Γερμανών και τη δυνατότητα τους να επιβληθούν στη Γηραιά Ήπειρο αν ποτέ γινόταν ένα αδιαίρετο κράτος. Καθαρά Θουκυδίδεια σκέψη που αντανακλάται στο εξής:

Crucial to Castlereagh's conception of the European balance of power was the position of the German-speaking lands, which were largely occupied by France throughout the French Revolutionary and Napoleonic Wars but became something of a power vacuum after 1815. (Germany did not become a unified state until 1871.) As a strategically vital crossroads at the center of Europe, blessed with a large population and massive economic resources, the German-speaking lands needed to be strong enough to deter predators but not so powerful as to disturb the European equilibrium. The Congress of Vienna realized these objectives by creating the German Confederation, a loose collection of states that possessed some capacity for collective action, while keeping France and Russia as far away from German territory as possible.

  Μετά την ενοποίηση των Γερμανών στο τέλος του Γάλλο-Πρωσικού πολέμου το 1871 τέθηκαν οι βάσεις της διεκδίκησης Γερμανικής κυριαρχίας στην Ευρώπη.  Αυτή η διεκδίκηση οδήγησε σε 2 Παγκόσμιους Πολέμους, την καταστροφή της ηπείρου και την εκ νέου διαίρεση της Γερμανίας σε δύο αντιμαχόμενα κράτη.  Από το 1945 μέχρι την κατάρρευση του κουμμουνισμού και την ενοποίηση το 1990, η Γερμανοί δεν είχαν τη δυνατότητα να διεκδικήσουν εκ νέου τον έλεγχο της Ευρώπης.  Και ενώ όλος ο Δυτικός Κόσμος πανηγύριζε για τη κατάρρευση του Συμφώνου της Βαρσοβίας, κορυφαίοι Γερμανοί στρατηγηστές υπολόγιζαν την επόμενη κίνηση, αμέσως μετά τις απαραίτητες προσπάθειες ανάπτυξης της δοκιμασμένης οικονομίας και κοινωνίας της πρώην Ανατολικής Γερμανίας.  Μετά από λίγα μόλις χρόνια η νέα προσπάθεια κατάκτησης της Ευρώπης ξεκίνησε μέσω των Γερμανικών εταιριών που προσπάθησαν, και κατάφεραν, να διαφθείρουν τις ηγεσίες των κρατών του Νότου και να οδηγήσουν τις Μεσογειακές χώρες της Ευρώπης κοντά στη χρεωκοπία. 

  Η επόμενη κίνηση των Γερμανών ήταν η υιοθέτηση κοινού νομίσματος σε όλη την Ευρώπη.  Το ευρώ που φάνταζε ως το εφαλτήριο ειρήνης και πρωτόγνωρης ευημερίας σε ολόκληρη την Ήπειρο, έγινε ο Δούρειος Ίππος που άλωσε τις οικονομίες του Νότου.  Με σκληρή νομισματική πολιτική λιτότητας, συνδυασμένη με τη διαφθορά των κυβερνήσεων και τα τεράστια ελλείμματα,   η Γερμανία κατάφερε να ελέγχει την οικονομική, κοινωνική και στην περίπτωση της Ελλάδος μέχρι και την εξωτερική πολιτική και άμυνα της χώρας!

  Η Γερμανία έχει ένα συνασπισμό χωρών γύρω της (Αυστρία, Κάτω Χώρες, Δανία, Βαλτική, Σκανδιναβία;) που της επιτρέπουν να κάνει μεγαλεπήβολα όνειρα κυριαρχίας σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση και να διαφεντεύει τις τύχες των λαών. Τι την εμποδίζει όμως να γίνει η υπερδύναμη που ξεκίνησε ως όραμα του Κάιζερ; Η έλλειψη ενεργειακών πόρων και η ενεργειακή εξάρτηση των Γερμανών από τη Ρωσία!    

  Μετά την πραγμάτωση της απειλής του κ.Πούτιν προς την Ουκρανία και διακοπή, έστω και προσωρινά, της ροής φυσικού αερίου, οι Γερμανοί επιτελείς κατάλαβαν πως πρέπει να αναζητήσουν ασφαλή ενεργειακά κοιτάσματα και διαδρομές, ώστε να καταστεί η χώρα τους ενεργειακά αυτόνομη εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης που είναι ουσιαστικά πλέον υποχείριο τους.  Έτσι εξηγείται επαρκώς η «Ελληνική κρίση χρέους» που έχει οδηγήσει στη προτεκτορατοποίηση της πατρίδος μας στην Γερμανία, της πατρίδος μας με τα πλούσια κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου.  Ως υποσημείωση θα πρέπει να αναφέρω πως πετρελαϊκά κοιτάσματα είχαν εντοπίσει οι Γερμανοί στην Ελλάδα από την εποχή της κατοχής 1941-’44.  Και ενώ τα κτυπήματα στην Ελλάδα ήταν προφανή και μεθοδευμένα, το άλλο ελληνικό κράτος, η Κύπρος, είχε μπει στο στόχαστρο των Γερμανών στρατηγικών αναλυτών εδώ και ενάμιση χρόνο. 

  Η πρόσφατη προσπάθεια δήμευσης των καταθέσεων  των Κυπριακών τραπεζών δεν είναι τίποτε περισσότερο από προσπάθεια της Γερμανίας να κυριαρχήσει στα πλούσια ενεργειακά κοιτάσματα της μεγαλονήσου, μια προσπάθεια ανάλογη με αυτό που προσπαθούν στην  Ελλάδα.  Η μεγάλη διαφορά και εμπόδιο στα Γερμανικά σχέδια είναι το καθεστώς ανεξαρτητοποίησης της Κύπρου από τη Μ.Βρετανία όπως καθορίστηκε στις Συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου.  Αυτές οι συνθήκες ορίζουν τρεις εγγυήτριες δυνάμεις της ανεξαρτησίας της Κύπρου, την Αγγλία, την Ελλάδα και την Τουρκία.   Για να γίνει οποιαδήποτε κίνηση της Γερμανίας στην Κύπρο ανάλογη με αυτή που έγινε στην Ελλάδα, θα πρέπει αυτό το καθεστώς να αλλάξει.  Τόσο η Ελλάδα των προδοτικών κυβερνήσεων (από το 2009 μέχρι σήμερα) δεν πρόκειται να αντισταθεί στους Γερμανούς, όσο και η Τουρκία που τα συμφέροντα της συμπλέουν με αυτά της Γερμανίας από το 1912 τουλάχιστον, δεν θα προέβαλαν αντίσταση στα Γερμανικά σχέδια.  Η Μ.Βρετανία όμως έχει σημαντικές βάσεις και συμφέροντα στην Κύπρο και δεν θα εγκατέλειπε ποτέ το καθεστώς εγγυήτριας δύναμης, ούτε τις βάσεις στο νησί.  Η εγγύτητα στη Μέση Ανατολή αλλά και τα προσφάτως ανακαλυφθέντα κοιτάσματα/φιλέτα για τις βρετανικές εταιρίες, επιτάσσουν τη παραμονή των Άγγλων στο νησί πάση θυσία!

  Τι έκανε όμως η Γερμανία για να αντιμετωπίσει τη Βρετανική εμμονή; Ψήφισμα στην ολομέλεια του Συμβουλίου της Ευρώπης ύστερα από εισήγηση της Γερμανίδας βουλευτού των Ελευθέρων-Δημοκρατών Μ.Σούστερ κατά πόσο η συνθήκη Εγγυήσεων μπορεί σήμερα να θεωρείται έγκυρη (Οκτώβριος 2011)!  Η κ. Σούστερ μίλησε για απαρχαιωμένη συνθήκη που έχει απολέσει την εγκυρότητα της, θέτοντας ουσιαστικά θέμα βρετανικών βάσεων στο νησί, καθώς η ύπαρξη των βάσεων  έχει διεθνή νομιμοποίηση στη συμφωνία που τίθεται υπό αμφισβήτηση.  Ως νέος Δούρειος Ίππος, το Συμβούλιο της Ευρώπης προβάλλει την ουσιαστική και ολοκληρωτική ανεξαρτησία της Κύπρου αλλά στην ουσία θέλει να αποκόψει εντελώς το νησί της Αφροδίτης τόσο από τον Ελλαδικό χώρο, όσο και από την επιρροή της Μ. Βρετανίας.  Η Κύπρος δηλαδή, θα πρέπει να βασίζεται αποκλειστικά στην ασφάλεια της στην γερμανοκρατούμενη Ευρωπαϊκή Ένωση, απέναντι στον νεοθωμανισμό των κ. Ερντογάν και Νταβούτογλου αλλά και στην ξεκάθαρη απειλή των στρατευμάτων του Αττίλα που σταθμεύουν ακόμη στο ψευδοκράτος της βορείου Κύπρου. 

  Όποιος πιστεύει ακόμη στις αγαθές προθέσεις των Γερμανών  είτε εθελοτυφλεί, είτε κινείται προδοτικά! Η Ελληνική πολιτική ηγεσία οφείλει να αντισταθεί σε αυτό το ψήφισμα και να μην αφήσει την Κύπρο μόνη της απέναντι στις διαθέσεις των Γερμανών και  των Τούρκων.  Και αυτή η αντίσταση μπορεί να βρει προσοδοφόρο έδαφος τόσο στη Μ.Βρετανία αλλά και στη Ρωσία που αγωνιά για το μέλλον της στρατηγικής της επένδυσης στο νησί.  Οι Γερμανοί προσπαθούν να «πατήσουν πόδι» στην Ανατολική Μεσόγειο ανατρέποντας ισορροπίες δεκαετιών στη προσπάθεια τους να απεξαρτηθούν ενεργειακά από τη Ρωσία και να προσπαθήσουν να γίνουν η κυρίαρχος δύναμη στην Ευρώπη.  Οφείλουμε να αντισταθούμε μέσω της συμπαράταξης με Ρωσία, Αγγλία αλλά και Ισραήλ που έχει επενδύσει  ενεργειακά στη στρατηγική σύμπραξη με την Κύπρο.  Ας γίνει η Κύπρος το Στάλινγκραντ του Δ’ Ράιχ της κ.Μέρκελ.

(δημοσιευμένο στις 22 Μαρτίου 2013)

https://www.facebook.com/notes/nikos-topouzis/%CE%B3%CE%B5%CF%81%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%83-%CE%B4%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B5%CE%B9%CE%BF%CF%83-%CE%B9%CF%80%CF%80%CE%BF%CF%83/476300195768673

Νίκος Τοπούζης

Ιστορικός Συγγραφέας

Μέλος Ανεξαρτήτων Ελλήνων Μαγνησίας