Η ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΧΑΛΕΠΙΟΥ
ΤΟ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟ ΣΦΑΛΜΑ ΤΩΝ ΙΣΛΑΜΙΣΤΩΝ ΣΤΗ ΣΥΡΙΑ
(αναδημοσίευση)
«Σε τι οφείλει η Δύση τη σημερινή της παντοδυναμία; Όχι σε τυχαία γεγονότα ούτε σε φυσικούς παράγοντες, ισχυρίζεται ο Βίκτορ Χάνσον, αλλά στην επιδίωξη της ισχύος και σε σειρά ολόκληρη αξιών και αντιλήψεων που οι ρίζες τους ανατρέχουν στην αρχαία Ελλάδα. Κυρίαρχη μεταξύ αυτών είναι η αποδοχή της μάχης ως κεντρικής πράξης του πολέμου: είναι η μία, η αποφασιστική και καθοριστική σύγκρουση των πολεμιστών στο πεδίο της σφαγής, που παρέχει άμεση και αδιαμφισβήτητη λύση στη διαμάχη.»
Από το εισαγωγικό σημείωμα του βιβλίου του κ.Χάνσον «ο Δυτικός τρόπος Πολέμου»
Η πολεμική αναμέτρηση στη Συρία θα αποτελέσει αναμφισβήτητα ένα γεγονός που θα μελετηθεί τα επόμενα χρόνια τόσο από ιστορικούς, όσο και από στρατιωτικούς και διπλωμάτες σε όλο τον κόσμο. Ένα περίπλοκο πεδίο αντιπαράθεσης Σιϊτών και Σουνιτών μουσουλμάνων όπου έχουν αναμειχθεί οι περισσότερες χώρες της περιοχής αλλά και οι τρεις υπερδυνάμεις (ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα). Οι «αντάρτες» σουνίτες έχουν τη πολυτέλεια να επιλέξουν τον εκάστοτε τόπο και χρόνο διεξαγωγής αλλά και το μέγεθος της εμπλοκής δυνάμεων της επόμενης μάχης, όπως άλλωστε οι περισσότερες αντάρτικες ομάδες όταν μάχονται με τακτικό στρατό. Η ευκινησία λόγω έλλειψης βαρέως οπλισμού, η δυνατότητα απόκρυψης δυνάμεων μέσα στα αστικά κέντρα και τον άμαχο πληθυσμό αλλά και η μεγαλύτερη αποφασιστικότητα που έχουν συνήθως οι μαχητές της αντιπολίτευσης δίνουν αυτό το πλεονέκτημα που η κάθε ηγεσία αντάρτικου πρέπει να εκμεταλλευτεί ώστε να βγει κερδισμένη από τη διαμάχη.
Και ενώ στη Συρία οι μάχες ήταν κυρίως σποραδικές χωρίς εμπλοκές μεγάλων αριθμών μαχητών, το διεθνές σκηνικό (κυρίως στη Δύση) ήταν υπέρ των ισλαμιστών και όλοι επιθυμούσαν ή απλώς μπορούσαν να ανεχτούν μία μετά Άσαντ Συρία (ακόμη και η Ρωσία ). Το μόνο που χρειαζόταν να κάνουν οι ισλαμιστές ήταν να μη χάσουν! Και να περιμένουν υπομονετικά να ενισχυθούν στρατιωτικά περισσότερο από τη Τουρκία και τη Σαουδική Αραβία ώστε να αποκτήσουν πιο βαρέα όπλα κυρίως αντιαρματικά και αντιεροπορικά. Επίσης έπρεπε να περιμένουν και να εξαντλήσουν όλα τα περιθώρια για να επιβληθεί ζώνη απαγόρευσης πτήσεων (no-fly zone) από τους δυτικούς ώστε να απολέσει ο κυβερνητικός στρατός το μεγάλο πλεονέκτημα που έχει στον αέρα έναντι τους. Και θα έπρεπε να περιμένουν ώστε να καθησυχαστεί το Ισραήλ και να βεβαιωθεί πως το βιοχημικό οπλοστάσιο της Συρίας δε θα έπεφτε σε χέρια εξτρεμιστών που κάποια μέρα θα το χρησιμοποιούσαν εναντίον του. Και κυρίως θα έπρεπε να περιμένουν ώστε να βρεθούν τα κατάλληλα γεωστρατηγικά ανταλλάγματα για τη Ρωσία και τη Κίνα, ώστε να εγκαταλείψουν τη διπλωματική αλλά και στρατιωτική υποστήριξη τους στη κυβέρνηση του κ.Άσαντ. Έπρεπε δηλαδή να μην επιδιώξουν ακόμη μία αποφασιστική μάχη αλλά να περιμένουν καρτερικά και να προσπαθήσουν να ΜΗ χάσουν. Με αυτή την τακτική, η νίκη τους ήταν προδιαγεγραμμένη!!
Η ισλαμιστές αντάρτες έκαναν μια εντυπωσιακή επίθεση στη Δαμασκό με ταυτόχρονη βομβιστική επίθεση στο κέντρο επιχειρήσεων του Συριακού στρατού με θύματα ανώτατους αξιωματούχους που αποδιοργάνωσε για αρκετές ώρες την άμυνα της πόλης. Όπως είδαμε όμως σύντομα οι αντάρτες απαγκιστρώθηκαν επιτυχώς δίχως πολλές απώλειες και το μόνο που ήθελαν να δείξουν τόσο στον κ.Άσαντ όσο και στον υπόλοιπο κόσμο ήταν πως είναι έτοιμοι να δώσουν μια μεγάλης έκτασης μάχη ακόμη και στην ίδια την πρωτεύουσα! Ακόμη πιο εντυπωσιακό βέβαια ήταν το γεγονός πως κατάφεραν να υποχωρήσουν με ευκολία, όσο εύκολα διείσδυσαν και εντός της πόλης. Δεν επιτέθηκαν με σκοπό να καταλάβουν τη Δαμασκό, απλώς ήθελαν να ταλαιπωρήσουν αλλά και να τρομοκρατήσουν όσους υπερασπίζονται το καθεστώς. Μία έξυπνη κίνηση που αν είχε και το κατάλληλο διπλωματικό αντίκτυπο θα επιτελούσε τα μέγιστα στην αλλαγή κυβέρνησης της Συρίας. Λίγες δυνάμεις ενεπλάκησαν, μικρές απώλειες και εύκολη αναδίπλωση στις αρχικές θέσεις!
Μέχρι αυτό το σημείο όλα πήγαιναν περίφημα για τους ισλαμιστές αντικαθεστωτικούς της Συρίας. Γιατί αντί αυτή η επιτυχημένη επιχείρηση στη Δαμασκό να τους δώσει περισσότερη υπομονή και θέληση για περισσότερη οργάνωση, τους ξεσήκωσε κάνοντας τους να πιστεύουν πως μπορούν να καταλάβουν, αλλά και να διατηρήσουν τον έλεγχο σε κάποιο μεγάλο αστικό κέντρο της χώρας. Δηλαδή να δώσουν μια αποφασιστική μάχη με τον τακτικό συριακό στρατό μη έχοντας κατάλληλη αντιεροπορική άμυνα, ούτε κάλυψη τεθωρακισμένων οχημάτων. Τα περιορισμένα σε αριθμούς φορητά αντιεροπορικά (MANPAD’s) σαφώς δεν επαρκούσαν για να αντιμετωπίσουν τη Συριακή αεροπορία. Χρειάζεται πυκνό δίκτυο από έμπειρους χειριστές και ταυτόχρονη ύπαρξη σύγχρονων αντιεροπορικών πυροβόλων για να αναχαιτιστούν τα αεροσκάφη που πετούν σε χαμηλό υψόμετρο και μόνο. Και όχι μόνο θέλησαν να δώσουν αποφασιστική μάχη, αλλά και να τη δώσουν στο Χαλέπι (Aleppo) που είναι τόσο το εμπορικό και οικονομικό κέντρο της Συρίας, αλλά και το κέντρο της δύναμης των Αλεβιτών, της Σιϊτικής δηλαδή σέκτας από την οποία κατάγεται και αντλεί τη δύναμη της η οικογένεια Άσαντ! Και το χειρότερο… το Χαλέπι περιτριγυρίζεται από ελληνορθόδοξους χριστιανικούς πληθυσμούς που επίσης στηρίζουν τη κυβέρνηση Άσαντ με όλες τους τις δυνάμεις. Πήγαν να επικρατήσουν της κυβέρνησης μέσα στο ίδιο της το κάστρο δηλαδή, και το έκαναν με το σύνολο των μαχητών τους! Μία μάχη δηλαδή χωρίς αύριο για τον ηττημένο….
Ο κ.Χάνσον πολύ σωστά διέγνωσε πως το φαινόμενο της αποφασιστικής μάχης το ανέπτυξαν οι αρχαίοι Έλληνες και το υιοθέτησε μετά ολόκληρος ο Δυτικός κόσμος. Αλλά για να είσαι ο νικητής σε μια αποφασιστική μάχη θα πρέπει μπορείς να επιλέξεις σοφά τον χρόνο αλλά και τον τόπο διεξαγωγής της (π.χ Σαλαμίνα). Οι ισλαμιστές αντάρτες, προφανώς από την έπαρση τους μετά την επιτυχημένη επίθεση στη Δαμασκό, τόλμησαν το αδιανόητο: κατάληψη της δεύτερης πιο σημαντικής πόλης της Συρίας που αποτελεί το οικονομικό και εμπορικό της κέντρο αλλά και πυρήνα των υποστηρικτών της κυβέρνησης. Ίσως είχαν διαβεβαιώσεις πως ο διεθνής παράγοντας δε θα παραμείνει απλός παρατηρητής στην επικείμενη μάχη, ίσως ήθελαν να προκαλέσουν τουρκική εισβολή στη β.Συρία, κανείς δεν ξέρει… αλλά από τη στιγμή που ο κ.Άσαντ συμφώνησε τόσο με τους Κούρδους όσο με τους Ισραηλινούς και κατάφερε να απαγκιστρώσει πολύτιμες επίλεκτες μονάδες από το Κουρδιστάν και από τα υψώματα του Γκολάν, το παιχνίδι ήταν χαμένο για τους ισλαμιστές. Βιάστηκαν πολύ και εμπιστεύτηκαν λανθασμένα τόσο τις ίδιες τους τις δυνάμεις όσο και τον διεθνή παράγοντα. Στη μάχη στο Χαλέπι έχασαν πολλούς και εμπειροπόλεμους άντρες που είναι σχεδόν απίθανο να μπορέσουν να τους αναπληρώσουν. Όσοι και να ακολουθήσουν, όσο φανατισμένοι ή εκπαιδευμένοι και να είναι, δε θα αποτελούν τη μπαρουτοκαπνισμένη ελίτ των πολέμων του Αφγανιστάν, του Ιράκ και της Λιβύης!
Ο πόλεμος στο στρατιωτικό κομμάτι εντός της Συριακής επικράτειας έχει σχεδόν τελειώσει μετά το τραγικό λάθος της ηγεσίας των «αναρτών» να εμπλέξουν το σύνολο των δυνάμεων τους στην αποφασιστική μάχη στο Χαλέπι. Το μόνο που τους σώζει τώρα είναι μια εισβολή στην Αραβική χώρα. Μια εισβολή ή των Δυτικών ή της Τουρκίας μαζί με τη Σαουδική Αραβία. Κάτι τέτοιο όμως φαντάζει παράλογο καθώς θα πρέπει να γίνει με την ανοχή τόσο του Ισραήλ, όσο και του ισχυρού άντρα της Ευρασίας του κ.Βλαντιμίρ Πούτιν.
Φιλικά
Νίκος Τοπούζης
Ιστορικός Συγγραφέας
https://www.facebook.com/notes/nikos-topouzis/%CE%B7-%CE%B1%CF%80%CE%BF%CF%86%CE%B1%CF%83%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B7-%CE%BC%CE%B1%CF%87%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%87%CE%B1%CE%BB%CE%B5%CF%80%CE%B9%CE%BF%CF%85/382115408520486
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου